Weblog

Stembanden / Vocal cords.

Gisteren de stembanden weer terug in mijn ding gezet en het sjaaltje omgedaan. Voordat ik het fluitje omhing, heb ik er eerst twee keer op gefloten, de ene keer naar de kerk en de andere naar het tuinpad van mijn vader en meteen ook maar even gecontroleerd of alles nog kits was achter de pijlpunten.
En de oude schoenen flink gepoetst !

Lees Meer

Het fluitje van Ans.

In de droomslaap van de derde slaapcyclus van vannacht kwam Ans Nieuwenburg-Bron mij wakker maken.. Ik ken Ans uit Eversham, de ijzertijd nederzetting van het prehistorische dorp Eindhoven. Ans bewerkte daar de hoorns en de botten en ook af en toe de geweien als die er waren, maar die waren er niet zo vaak, want omdat de Evershammers het ijzer nog niet kenden hadden ze geen goede jachtsperen. Ik kan me onze eerste ontmoeting nog goed herinneren, we gaven elkaar een hand en zonder iets te zeggen zagen we elkaars verleden in onze ogen. We hoefden eigenlijk nooit te praten, maar toch hebben we dat veel gedaan.

Lees Meer

Een vooruitziende blik in het cultuurcentrum van Deurne.

De afgelopen week heb ik mijn ding, waaraan ik sinds Wolfje in 1995 geboren werd niet of nauwelijks meer gewerkt heb, eindelijk voltooid.
Het ding heeft al die jaren half af in mijn sPeelruimte naar al het gespeel staan te kijken en heeft zodoende veel wijsheid in het brein, kortom wij zijn zeer sterk met elkaar verbonden.Het gelaagde brein, dat er al vanaf het begin in heeft gezeten, heeft veel smeden geinspireerd, van heel dicht in mijn buurt tot aan de andere kant van de wereld.Twee jaar geleden om vier uur in de ochtend, de ochtend van de dag dat mijn pacemaker erin werd gezet, zag ik het licht.Ik zag in haar stralende haren mijn twee gerecyclede startkabels van de week daarvoor en besloot om kunstenaar te worden en het beeld af te maken.

Lees Meer

Wolven en Slakken in Museum Coda te Apeldoorn.

Gisteren was de opening van de tentoonstelling
Wolven en Slakken in Museum Coda te Apeldoorn.

In de tentoonstelling zijn ook een aantal werken van mij te zien, zoals: "De laatste tranen van Eversham", hier op de foto.
De laatste tranen van Eversham heb ik gemaakt tijdens mijn afscheidsperformance op 16 en 17 september 2006 in het Historisch OpenluchtMuseum Eindhoven. https://www.facebook.com/thijs.vandemanakker/media_set?set=a.331689023558428&type=3

Lees Meer

De Website is Vernieuwd!

Het heeft even geduurd, maar eindelijk is het dan een feit: de vernieuwde website is online. Iedereen van harte welkom!
Voor dagelijke updates kun je de Facebookpagina in de gaten houden. Ook hier op de website worden regelmatig updates geplaatst.Ook kun je een uitgebreide portfolio en geschiedenis vinden. Nog niet alles is uitgewerkt en uitgerold van de artikelen en ideeën.Er zal dus steeds iets nieuws geplaatst worden. Tot slot wil ik iedereen heel veel plezier wensen op de vernieuwde website.

Lees Meer

Waving Helmets II

Na drie maanden op het terras van Herberg de Morgenstond gelegerd te zijn geweest vertrok Turma II vorige week vandaar en streek neer onder de oude eik in het vlakbij gelegen Toon Kortooms Park. http://www.toonkortoomspark.nl Het was in een paar uurtjes gepiept en dat was nodig ook, het terraspubliek drong behoorlijk op,
ik hoefde alleen de helmen eraf te halen en Marja deed ze in het doosje, met een krant eromheen. De vlotten met de staven en de veren er nog op, gingen zò op de aanhanger van Gerald (van het park), die er heel rustig mee naar zijn toko reed, geen verenverwarring. De eerste planken waren nog niet weg, of Gerold (van de herberg) had er al een tafeltje staan, geweldig om te zien hoe ieder van de Peelvennoten op zijn eigen manier met zo'n Turma om kan gaan !! Zeer aangenaam ook, om te constateren, dat na drie maanden aan de openbare weg, niet èèn helm ontbrak ! Misschien was het dus eigenlijk helemaal niet nodig geweest, destijds met het gouden helm jubileum, om de helmen op vlotten in het kanaal te leggen, zodat er niemand bij kon, maar goed, dat ik dat toen nog niet wist, dan hadden we die extra dimensie, die de weerspiegeling in het water geeft niet gehad. Het optuigen van de vlotten met de 32 helmen, was ook zo gebeurd. Ze staan nu op een hele mooie plek, zo onder die eik bij het terras in het park.

Lees Meer

Rakuvaria

Om de twee jaar met Pinksteren wordt door Ed en Ine Knops in Sevenum het Rakuvaria-life festival georganiseerd. In 2007 werd ik er voor het eerst gevraagd een ijzeroven te voeren, ik heb die toen in m'n eentje gedaan, met deelnemers en publiek aan de blaasbalgen. In 2009 heb ik weer een oven gedaan en toen waren er twee leden van mijn in 2005 zo jammerlijk opgeblazen ijzerploeg aanwezig om me te helpen : Syl Deggens en Joost Vink. Hierna heeft Ed het in de vorm van een workshop gegoten. 2011 was de eerste keer dat ik zo'n workshop gaf. Ik had de leden van mijn HOME ijzerploeg aangeschreven om me te helpen, maar een aantal van hen bleek met Pinksteren al een ijzeroven in Home te doen. Gelukkig kozen er toch een paar mijn kant, Reinhard Rubenkamp en Peter van de Wiel, en ook Gabs de Rooij was aanwezig, eigenlijk heeft zij nooit in de ploeg gezeten, maar door middel van het vuur, is zij toch al weer heel wat jaartjes met mij verbonden. Alle drie hadden hun eigen materie meegenomen, Reinhard het zilver, Peter hoorn en been en Gabs haar vuurstenen en stalen, waar ze vuur mee sloeg. De bedoeling was, dat ze mij tussendoor zouden helpen aan de oven of het smidsvuur, maar dat bleek nauwelijks nodig, de deelnemers aan de workshop waren zeer gemotiveerd! In totaal waren er 11 deelnemers, van (heel) jong tot oud.

Lees Meer

Waving Helmets

Na de dood van Günter in 1999 (Zie 'Oerijzer') heb ik zijn hele nalatenschap geborgen. De beneden verdieping en de kelder van dat mijnwerkershuis in Castrop-Rauxel, waar Günter huisde met zijn moeder Hetty, plus in de tuin nog een grote caravan en vijf schuurtjes, boordevol spullen, steen, brons, hout, ijzer, leem, leder, huiden, ruw en gelooid, vachten, hoorns, beenderen en botten, geweien, papier, foto's, hondensleeën, hondenkarren, hondenharen, hondenriemen, schuurpapier, boorijzers, tappen, snij ijzers, moeren, bouten, schroeven, spijkers, gereedschappen, hand en elektrisch, alles door en over elkaar, maar, de onderste lagen, vooral ààn elkaar.
Het leek wel een opgraving, maar dan wel après la lettre. Zeven dagen ben ik daar mee bezig geweest, alles van waarde gescheiden van de rotzooi. Wat waarde had, is meegegaan naar Helenaveen en voor een groot gedeelte ten gelde gemaakt voor Hetty. Ook het zwaard,voor de Isenburg in Hattingen, waar Günter aan werkte toen hij stierf. Ik heb het afgemaakt en aan zijn laatste klant geleverd. De rest werd opgeslagen in een caravan in mijn speeltuin. Later kwam daar ook nog zijn archief bij, in eerste instantie geborgen door zijn vriendin Barbara, maar na een paar jaar droeg ze het beheer aan mij over. Als je die caravan binnenkwam ròòk je Günter en, als je er een tijdje ging zitten tussen al die spullen en die geuren op je liet inwerken, kwam heel langzaam zijn geest te voorschijn. Menigeen heeft in de loop der jaren in die caravan gezeten en het verleden opgehaald, d'r werd in gelachen en gehuild en op die manier verviel de caravan langzaam tot een kunstwerk, door de Duitse fans vereerd met de titel: Günter's Bude.

Lees Meer

De schaar van het Hout

In de lente van 2008 werd ik benaderd door een kennis, Paul Dirks, met de vraag of ik een naambord kon ontwerpen bij de grafheuvels van de wijk Ashorst in Mierlo-hout. De wijkraad daar was al jaren op zoek naar een manier om de wijk van nu, 2000 A.D., te verbinden met de nederzetting, die daar zo'n 2000 jaar geleden lag. Paul, die mij goed kent en begrijpt, wist dat ik al heel lang bezig was met het brabantse oer-ijzer en hij vond mij de ideale smid om die verbinding te smeden. In de zomer van dat jaar kwam Paul met de wijkraad bij mij in de smederij op bezoek. Ze hadden een prachtige plattegrond van de opgravingen, het hele opgravingsverslag en twee maquettes van de nederzettingen en het grafveld. Alles werd uitgestald op de werkbank en wij met z'n allen er rondomheen. Toen ik de maquettes bekeek en mijn fantasie een klein beetje liet gaan, kreeg ik meteen dat gevoel van thuiskomen, dat gevoel, dat ik ook altijd kreeg als ik in Eversham kwam. In een opwelling liep ik naar mijn winkel, haalde daar een paar ijzertijd voorwerpen van de toonbank en zette ze bij de maquettes, een gordel haak, een fibula en een schaar en......... de verbinding was daar.