Na de dood van Günter in 1999 (Zie 'Oerijzer') heb ik zijn hele nalatenschap geborgen. De beneden verdieping en de kelder van dat mijnwerkershuis in Castrop-Rauxel, waar Günter huisde met zijn moeder Hetty, plus in de tuin nog een grote caravan en vijf schuurtjes, boordevol spullen, steen, brons, hout, ijzer, leem, leder, huiden, ruw en gelooid, vachten, hoorns, beenderen en botten, geweien, papier, foto's, hondensleeën, hondenkarren, hondenharen, hondenriemen, schuurpapier, boorijzers, tappen, snij ijzers, moeren, bouten, schroeven, spijkers, gereedschappen, hand en elektrisch, alles door en over elkaar, maar, de onderste lagen, vooral ààn elkaar.
Het leek wel een opgraving, maar dan wel après la lettre. Zeven dagen ben ik daar mee bezig geweest, alles van waarde gescheiden van de rotzooi. Wat waarde had, is meegegaan naar Helenaveen en voor een groot gedeelte ten gelde gemaakt voor Hetty. Ook het zwaard,voor de Isenburg in Hattingen, waar Günter aan werkte toen hij stierf. Ik heb het afgemaakt en aan zijn laatste klant geleverd.
De rest werd opgeslagen in een caravan in mijn speeltuin. Later kwam daar ook nog zijn archief bij, in eerste instantie geborgen door zijn vriendin Barbara, maar na een paar jaar droeg ze het beheer aan mij over. Als je die caravan binnenkwam ròòk je Günter en, als je er een tijdje ging zitten tussen al die spullen en die geuren op je liet inwerken, kwam heel langzaam zijn geest te voorschijn. Menigeen heeft in de loop der jaren in die caravan gezeten en het verleden opgehaald, d'r werd in gelachen en gehuild en op die manier verviel de caravan langzaam tot een kunstwerk, door de Duitse fans vereerd met de titel: Günter's Bude.
Helaas vereerde de gemeente Deurne het in 2009 met een nieuwe titel : Caravan wrak en dwong mij, met een last onder dwangsom, het kunstwerk uit mijn speeltuin te verwijderen en verwijderd te houden. Moegestreden van andere strijden ben ik deze niet eens aan gegaan en heb ik het illegale kunstwerk leeggeruimd en de lijst afgebroken en van het terrein verwijderd.
De inhoud uitgestald in mijn werkplaats, er was geen plaats meer om te werken en na een paar dagen hing de geest van Günter door de hele speelruimte.
Ik werd er moedeloos van, wat moest ik met al dat spul, te goed om weg te gooien, maar tegelijk te slecht om d'r nog iets mee te doen. Toch besloot ik tot het laatste en begon met een messingplaat, 2x1 meter, grotendeels weggevreten door een of ander zuur dat er ooit in Castrop over heen geknoeid was.
Tussen de gaten kon ik er toch nog een paar dubbele Keltische messen uit zagen, er was zelfs nog wat over en in een opwelling werden dat vijf helmen, al snel blinkend gepolijst en op een stuk vijzelveer gestoken en zo ontstonden de Waving Woads en de Waving Helmets. Geintrigeerd door het spel, dat de wind, iedere dag weer anders, speelt met de 5 Woads, die achter in mijn speeltuin staan, bekroop mij de neiging om een groter aantal van deze objecten te zien swingen.
Tjaaa.........en toen kwam Sandra en haar feest commissie, honderd jaar geleden dat Gebbel de helm van de honderdman vond, een jubileum !!!
Het is onvoorstelbaar, maar zij hebben het voor elkaar gekregen, dat de Gouden Helm van de Peel, voor een paar dagen terug komt naar de plek waar hij eigenlijk altijd zou horen te zijn.
In die helm heeft het hoofd gezeten van een man, die, op zijn beurt, weer aan het hoofd stond van een Turma, een ruitereenheid van 32 man.
Nou heeft iedereen het altijd maar over die ène man , die honderdman met zijn gouden helm, de man van Deurne, maar wie heeft het over die 32 jongens , die onder hem reden en streden? Wat is er met hèn gebeurd? Niemand die het zich afvraagd. Ik wel!
Laat ik hen maar eens in het daglicht stellen : 32 Waving Helmets, die in Oktober, als Donar e.e.a. het toelaten op hun vlot, hun vroegere baas komen begroeten.
Voorlopig liggen ze bij mij in het kanaal, met touwen en bootshaak ben ik er nog mee aan het spelen, misschien is er iemand die mee wil spelen of ideeën heeft, duikers, dansers, water-ballet, choreografen, matrozen of misschien wel Romeinen?
Het vlot kan uitelkaar, in vier delen met ieder 8 helmen. De bedoeling is, dat ik nòg zo'n Turma maak, 8 delen met 64 helmen in totaal dus, maar ik wacht eerst op een teken van Donar e.e.a.
Na verschillende tekens van Donar begon ik aan het tweede vlot.
Dit vlot vlotte beter dan het eerste , logisch, hoe meer je van
iets maakt, hoe meer vaardigheid je krijgt zodat je bijna zou zeggen
ik maak er nóg een paar.
Bij het in elkaar zetten van de tweede Turma viel me op, dat de
twee planken in V vorm wel erg veel weg hebben van een hoefijzer.
Het leek wel of ik een paard aan het beslaan was!
En dan de ruiters, elke Helm met diverse beugeltjes, moeren en ringen
bevestigd aan de planken, het was net of ze hun soldij uitbetaald kregen.
Een paar weken geleden hebben we ze naar het dorp gesleept, met de boot van Jos,
de tingieter, die een stukje verder noordwaards langs de Helenavaart zijn
tingieterij heeft.
Acht houten hoefijzers achter de boot, hij had er zwaar aan de trekken.
Om onder de bruggen door te kunnen, de laagste brug was 74 cm boven de
waterspiegel, moesten alle helmen worden gestreken.
Een heel karwei om de zaak weer op te tuigen maar gelukkig werden we
niet alleen nat van buiten.
De eerste week hebben ze als twee vlotten inelkaar gelegen, nu liggen ze
uitgewaaierd en wie weet krijgen ze binnenkort weer een andere opstelling.
Het is leuk om ermee te spelen vanuit de boot van Jos, met al dat publiek
op de kade. Misschien is er iemand die mee wil spelen of ideeën heeft,
duikers, dansers, water-ballet, choreografen, matrozen of misschien wel Romeinen?
Voor meer foto's klik hier
Lilyan, die een stukje verderop zuidwaards langs het kanaal woont en mij vaak met mijn
helmen zag spelen werd geinspireerd door hun spel en schreef :
'n Droom door eeuwen omringd........
Een vochtige zomer werd gevolgd
door een mistige herfst
Aan de horizon van dit oord van
grauwe luchten en modderige rivieren
verscheen een stofwolk die
veroorzaakte leek te zijn door de
nadering van een leger
In de nevel konden de ruige Germanen
aan de voorkant reeds wapens
en standaards onderscheiden..
Het zwaarmoedige volk
met zijn grijze ogen
gewend aan vochtigheid en kou en
overstelt met rampspoeden
liet door niets hun standvastigheid
aan het wankelen brengen
Het stuk van hun vaderland dat
ze bezet hielden
het enige wat aan vrijheid nog restte
zouden ze dapper verdedigen!
Na een donkere nacht
joeg het licht van de vroege morgenzon
de nevel uiteen
Van zijn paard beroofd
en door heimwee gekweld
maar het hart boorde vol moed
dwaalde de jonge Romeinse officier
daar het land dat tevoorschijn kwam
en waar slechts het gemekker van geiten
opklonk tussen ritselende grassen
wegstervend over ondiepe poelen
De zonnegloed deed zijn helm
schitteren van het goud
en omlichtte zijn hoofd met een stralenrijke glans...