De afgelopen week heb ik mijn ding, waaraan ik sinds Wolfje in 1995 geboren werd niet of nauwelijks meer gewerkt heb, eindelijk voltooid.
Het ding heeft al die jaren half af in mijn sPeelruimte naar al het gespeel staan te kijken en heeft zodoende veel wijsheid in het brein, kortom wij zijn zeer sterk met elkaar verbonden.

Het gelaagde brein, dat er al vanaf het begin in heeft gezeten, heeft veel smeden geinspireerd, van heel dicht in mijn buurt tot aan de andere kant van de wereld.
Twee jaar geleden om vier uur in de ochtend, de ochtend van de dag dat mijn pacemaker erin werd gezet, zag ik het licht.Ik zag in haar stralende haren mijn twee gerecyclede startkabels van de week daarvoor en besloot om kunstenaar te worden en het beeld af te maken.

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=1426520687408584&set=a.1426520574075262&type=3&theater

Toch heeft het nog dik twee jaar moeten duren, en eigenlijk zou het misschien nu nog steeds duren als Comedia dell' Arte niet op de proppen was gekomen, twee jaar voordat de antispeer kon worden gesmeed en de kabels een kapsel konden worden.

Gisteren was het dan oneindig af en heb ik het ter première op de eertse etage van het cultuur centrum van Deurne geplaatst.
Uitkijkend over het plein ziet hij/zij/het nu de dorpsjeugd, die nog steeds bij elkaar klit, en de pomp van slagerij J. van der Ven, die nu wat verplaatst is

• 
• 
• 
• 
• 
•